Fra: «Uten store ord»
(Tekst/mel: H. Grønhaug)
Fra stuen har eg utsikt imot sør.
Der kan eg observere om det regner eller snør.
Fra vinduet på loftet ser eg vidt omkring.
Fra skuret bak i hagen ser eg ingenting.
Eg går en tur så ofte som eg kan.
Da tar eg med meg helsetrøye, strømpeskift og vann,
og varme koteletter med potetsalat.
Ingen vet eg faktisk e’ en fotsoldat
Han går opp – han går ner,
med ryggsekk og gevær.
Månen lyser fjern og kald
og gradestokken detter.
Han e’ taus om kor han ska’
og ka’ han trakker etter.
Han har sko som trøkker,
bukser som gnager.
Sokker som stinker,
og en bråte med andre
helt ubetydelige plager.
Eg trakker gjennom li og dal og fjell.
Eg trakker fra om morningen og til langt på kveld.
Eg trakker gjennom storm og stille, busk og kratt.
Ingen vet eg faktisk e’ en fotsoldat.
Han går opp – han går ner,
med ryggsekk og gevær.
Månen lyser fjern og kald
og gradestokken detter.
Han e’ taus om kor han ska’
og ka’ han trakker etter.
Han har sko som trøkker,
bukser som gnager.
Sokker som stinker,
og en bråte med andre
helt ubetydelige plager.
Han går opp – han går ner,
med ryggsekk og gevær.
Månen lyser fjern og kald
og gradestokken detter.
Han e’ taus om kor han ska’
og ka’ han trakker etter.
Han går opp – han går ner,
Han går opp – han går ner,
Han e’ taus om kor han ska’
og ka’ han trakker etter.