Fra: «Tunge steiner»
(Tekst/mel: H. Grønhaug)
Det var en dame i Odda,
hun var krank og klein,
hun hadde ondt i hove og kalde bein.
Hun hadde rusk i halsen og et dårlig kne.
Hver gang hun ville sove
klart’ hun ikkje det.
Hun knottet ned en melding
te’ en som het Gunn
og sa: «Eg trenger kvile en liten stund!»
Og Gunn knottet videre
te’ en som het Karin,
som drev og snakket med ånder
og med urtemedisin.
– En dame i Odda
Karin kjek på månen og tok tiden,
og hentet hjelp i fra den andre siden.
Hun lokket frem en filleånd
som banket tilbake.
Han var fanget i en lampekuppel
oppunder taket.
Det blinket vilt,
men meningen var vanskelig å finne,
så hun hev seg på mobilen
te en synsk venninne.
Det blinker og det banker,
men eg har ikkje en sjanse.
Eg trenger en med mere
esoterisk kompetanse.
– En dame i Odda
Venninnen lyttet lenge
før hun sukket inn i røret
«Eg skulle gjerne hjulpet
men det e’ lite eg kan gjøre.-
Eg burde kom’t og leget,
men eg klarer ikkje det.
Eg sitter her i Odda med et dårlig kne.»
Det var en dame i Odda,
hun var krank og klein,
hun hadde ondt i hove og kalde bein.
Hun hadde rusk i halsen og et dårlig kne.
Hver gang hun ville sove
klart’ hun ikkje det.
– En dame i Odda